دینام نوعی ژنراتور الکتریکی است که در خودروهای مدرن برای شارژ باتری و برای تغذیه سیستم الکتریکی در هنگام کار موتور آن استفاده می شود.
تا دهه 1960، خودروها از ژنراتورهای زغال دینام پژو 206 با کموتاتور استفاده می کردند. همانطور که یکسو کننده های دیود سیلیکونی به طور گسترده در دسترس و مقرون به صرفه شدند، دینام به تدریج جایگزین دینام شد. این امر با افزایش توان الکتریکی مورد نیاز برای خودروها در این دوره، با افزایش بار از چراغ‌های بزرگتر، برف پاک کن‌های برقی، شیشه‌های عقب گرم شونده و سایر لوازم جانبی تشویق شد.
نوع مدرن دینام خودرو برای اولین بار در کاربردهای نظامی در طول جنگ جهانی دوم، برای تامین انرژی تجهیزات رادیویی بر روی وسایل نقلیه تخصصی مورد استفاده قرار گرفت. با دینام اختیاری.
آلترناتورها برای اولین بار به عنوان تجهیزات استاندارد در خودروهای تولیدی توسط شرکت کرایسلر در Valiant در سال 1960 معرفی شدند، چندین سال جلوتر از فورد و جنرال موتورز.برخی از خودروهای اولیه، مانند فورد مدل T، از نوع متفاوتی از سیستم شارژ استفاده می‌کردند: یک مغناطیس موتور محور که جریان متناوب ولتاژ پایینی را تولید می‌کرد که به سیم‌پیچ‌های لرزاننده عرضه می‌شد، که ولتاژ بالایی را برای تولید جرقه‌های احتراق فراهم می‌کرد.
این با یک مگنتو احتراق واقعی که مستقیماً ولتاژ بالا تولید می کند متفاوت بود. از آنجایی که چنین سیستم مغناطیسی برای تولید جریان فقط به حرکت موتور بستگی دارد، حتی می توان از آن در هنگام راه اندازی یک موتور با میل لنگ دستی استفاده کرد، مشروط بر اینکه میل لنگ به شدت کشیده شود.
به طوری که مگنتو جریان کافی برای سیم پیچ ها تولید می کند تا جرقه های خوبی ایجاد کنند. از حلقه های لغزنده استفاده کنید، که عمر برس را تا حد زیادی در یک کموتاتور افزایش می دهد.
برس های موجود در دینام فقط جریان تحریک DC را حمل می کنند که کسری کوچک از جریانی است که توسط برس های ژنراتور DC منتقل می شود و کل خروجی ژنراتور را حمل می کند.
